“İlk dəfə Bakı–Ağdam yoluna 1992-ci ildə çıxmışdım…” – hərbi müxbir Riçardas Lapaitisdən Ağdam qatarı barədə ağladan yazı
Birinci Qarabağ müharibəsinin şahidi, həmin dövrdə hərbi reportyor kimi bölgədə fəaliyyət göstərmiş, Azərbaycanın yaxın dostu Riçardas Lapaitis Bakı–Ağdam dəmir yolunun 32 ildən sonra yenidən fəaliyyətə başlaması ilə bağlı çox təsirli bir yazı paylaşıb.
Musavat.com bildirir ki, o, illər öncə dağıdılmış relslərə baxaraq qurduğu arzuların bu gün gerçəyə çevrildiyini qeyd edib. Lapaitis bu xəbəri təkcə özü üçün deyil, bütün Azərbaycan xalqı üçün xüsusi hadisə adlandırıb.
***
Bir vaxtlar Bakı–Ağdam dəmir yolu haqqında yazmışdım. O sözlər çoxdan çəkdiyim ikinci şəkil barədə idi. Budur, həmin paylaşımımda yazdıqlarım:
“Bu, Ağdam dəmir yoludur… Mən onu illərlə belə görmüşəm – keçmiş cəbhəyanı zonadakı qaçqın düşərgələrində işləyərkən. Ona baxa-baxa xəyal qurmaqdan, bir gün başqa, gözəl olacağına inanmaqdan heç vaxt vaz keçmədim… Arzulayırdım ki, yeni relslər çəkilsin və onların üzərindən müasir bir qatar keçsin! Və o qatarda insanlar oturub isti çay içsinlər. Pəncərədən baxıb qatarın işıqlı şüşəsindən dəyişən mənzərələri seyr etsinlər.
Hər dəfə sürücü mənə deyirdi: tez ol! Nə edirsən o köhnə relslərin üstündə? Orada yalnız palçıqlı gölməçələr və iti daşlar var… Həm də qum kisələri ki, güllələr keçməsin… Sürücü həmişə tələsirdi və eyni sözləri təkrar edirdi. Amma bilirsinizmi, əgər insan xəyal qurmasa, deməli, yavaş-yavaş ölür, necə ki, bir çiçək susuz və işıqsız ölər…”
Və budur, çox yaxınlarda öyrəndim ki, düz 32 ildən sonra mənim xəyalını qurduğum, doğma kimi darıxdığım o qatar həqiqətən də Ağdama yola düşüb!!! Və həmin qatar, relslər, insanlar, sevinc, işıq, fərəh və qürur – hamısı elə o ağır günlərdə təsəvvür etdiyim kimi idi, Ağdam hələ işğal altında olarkən.
İnam möcüzələri sevir! İlk dəfə Bakı–Ağdam yoluna hələ uzaq 1992-ci ildə çıxmışdım. Cəmi 371 kilometri bəzən 9, bəzən də daha çox saata qət etməli olurduq. Mən hərbi müxbir idim, işğaldan üç gün əvvəl hələ də Ağdamda idim! Mənim ən qara günüm – Xocalı faciəsi də bu dəmir yolu ilə bağlıdır.
“O zaman azərbaycanlı əsgərlər mənə yaxınlaşaraq soruşurdular: Hara gedirsən? Həmişə avtomat çiyinlərində olurdu. Mən isə sakitcə cavab verirdim: müharibəyə gedirəm… Qarabağa gedirəm, hələ Aqdama qədər yolum var…” Bilirsinizmi, belə ağır vaxtda belə heç vaxt əşyalarımı yoxlamadılar. Sadəcə deyirdilər: uğurlar! Vəssalam. Budur, insanı yarım sözdən anlamaq!
Ona görə bu xəbər mənim üçün də, hər bir azərbaycanlı üçün də çox özəldir! Bu yola ehtiram göstərin! O, xüsusi bir yoldur! Məncə, onun ruhu var!
Ümid edirəm, bir gün mənim də bəxtim gətirəcək və mən o yeni, müasir qatarda oturacağam. Pəncərədən baxaraq öz ən dərin arzularımı görəcəyəm. Mənim hələ çox xəyalım qalıb!
Sizi təbrik edirəm! Bu, çox xüsusi bir hadisədir!
Hərbi müxbir Riçardas Lapaitis
Musavat.com
